Հովհանես Թումանյանի մասին

Ես այսօր դիտեցի Հովհանես Թումանյանի մասին ֆիլմը։Երբ Հովհանես Թումանյանը փոքր էր նա շատ լացկան էր և չարաճճի։Մի անգամ երբ նա փոքր էր բարձրացել էր ծառը և ուզում էր նայել կկուների բույնին։Բայց երբ նա բարձրացավ կկուները նրա վրա ծվծվացին։Երբ նա մեծացավ ընդունվեց Ջալալօղլի դպրոց։Տիգրան Տեր Դավթյանի տանը մի գրադարան կար, Հովհանես հաճախ օգտվում էր այդ գրքերից։Բայց Հովհանեսը սիրահարվել էր տեսուչի աղջկան Վերգինեյին։Նա առաջինը նրան մի բանաստեղծություն գրեց գնաց Վերգինեյի մոտ բայց Վրգինեն ապտակեց նրան։Հովհանեսը մտածում էր ուսումը շաուրակել Վենետիկի մորադրո վարյա մարժանին իսկ հայրը ուզում էր ընդունել նրան Զինվորական կրթությանը կամել դիմել Էջմիածնի Գևորգյան։Վերջապես Հովհանեսին ուղարկեցին Թիֆլիս։Թիֆլիսում շատ հայեր էին ապրում։Երբ Հովհանեսը մեծացավ ամուսնացավ ունեցավ 10 երեխաներ։Նրա 4 տղաները ռազմաճակատում էին։1918թ. նրա Արտավազդ տղան զոհվում է թուրքեր կողմից։Թումանյանի առողջությունը գնալով վատանում է չնայած դրան նա շաուրնակում է իր ազգային առաքելությունը։1923թ. մարտի 23֊ին Թումանյանը մահանում է։Արեգը նրա փոքր տղան բժիշկներց գողանում է հոր սիրտը և բերում տուն։Նա թաղված է Թիֆլիսի Հայկական խոջիվանքի գերեզմաներում, սիրտը թաղված է Դսեղ գյուղում իսկ հոգին սավառնում է երկնքում։Թումանյանի ծննդյան 70 ամյակին 1939թ. ծնդավայր Դսեղ գյուղի տունը վերածվեց թանգարանի։Իսկ 1953թ. Երևանում բացվեց ևս մեկ թանգարան Թումանյանի Թիֆլիսի վերջին բնակարանի կրկնորինակը այտեղ տեղափոխվեց Թումանյանի ողջ ունեցվացքը։Այստեղ ժամանակ առ ժամանակ հայտնվում է Հովհանես Թումանյանի հոգին։