Իմ երազում ես քայլում էի ադամանդե ճանապարհով։ Մոտ եկավ մի թիթեռ և ասաց․
—Կգա՞ս, դառնաս մեր թագուհին։
—Ինչու՞, դուք թագուհի չունե՞ք։
—Ո՜չ, -պատասխանեց նա։
—Լավ կգամ,- համաձայնեցի ես։
Եվ աղջիկը ու թիթեռը գնացին պալատ։
—Հասանք․
Պատասխանեց թիթեռը․
—Իսկ ինչու՞ է այստեղ ամեն ինչ ադամանդ է։
—Որովհետև սա ադամանդե աշխարհն է․
Ասաց թիթեռը։
-Պարզ է։
Երազիս աղջիկը և թիթեռը մտան պալատ։ Աղջիկը իր գլխին դրեց թագը և նստեց գահին։
-Բայց ինչ տարօրինակ է և զվարճալի․
-Ինչու՞, — ասաց թիթեռը։
-Որովհետև դուք կարող էիք ձեր թիթեռներից մեկին ընտրել։
—Մենք քեզ ընտրեցինք, որովհետև դու շատ բարի ես։
—Ինչու՞, թիթեռները բարի չե՞ն։
—Չգիտեմ։
—Ինչու՞ չգիտես , նրանք քո ընկերներն են։
-Չգիտեմ, ասացի։
—Իսկ կարո՞ղ ես ասել՝ ինչ եմ անելու ես:-Ասաց աղջիկը․
—Այո’։
—Ասա, դե’։
—Դու պետք է ուղղակի նստես գահին և եթե նստես , քեզ նվեր կտանք թռչող ձի։
Եվ աղջիկը երկար օրեր նստում է գահին , ոչ մի բան չի անում։ Գալիս է թիթեռը և ասում նրան.
—Դու կարողացար վաստակել թռչող ձի։
—Շատ լավ է․
Ասաց աղջիկը։Եվ նրան տվեցին թռչող ձի։Աղջիկը այնքան ուրախացավ , որ շատ արագ նստեց ձին և թռավ հեռու ՜, հեռու՜։ Այդ պահին զարթնեցի ես և ասացի․
—Ի՜նչ տարօրինակ ու զվարճալի երազ էր։
Սեդա Դանիելյանի ուսումնական բլոգ 